W dniu dzisiejszym KAI podała następującą informację:
23 parafie diecezji zielogórsko-gorzowskiej mają nowych nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii. W razie potrzeby będą udzielać Komunii św. podczas niedzielnych Mszy św. i zanosić chorym.
Przed błogosławieństwem nadzwyczajnych szafarzy, w kościele pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze, biskup pomocniczy Paweł Socha zaznaczył, że nadzwyczajny szafarz powinien znać liturgię, ciągle pogłębiać w sobie znajomość Mszy św., ale także być człowiekiem wiary. „Szafarz Eucharystii to człowiek głębokiej wiary, który bardzo kocha Chrystusa i także tej miłości uczy swoich najbliższych. W rodzinie jest przykładem czci dla Najświętszego Sakramentu. Wasze przyklęknięcie przed tabernakulum czy chwila adoracji, gdy przyjdziecie do chorego – wszystkie te rzeczy powinny wskazywać, że jesteś kimś kto nie tylko niesie Pana Jezusa, ale także kimś kto Go cały czas adoruje, wielbi i raduje się, że go niesie do człowieka, który jest głodny Boga” – mówił w homilii.
Gdy tymaczasem Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w Instrukcji Redmeptoris Sacramentum z 2004 r.:
154. Jak już zostało wspomniane, "szafarzem, który może sprawować w osobie Chrystusa sakrament Eucharystii, jest tylko kapłan ważnie wyświęcony". Stąd nazwa "szafarz Eucharystii" odnosi się w sposób właściwy jedynie do kapłana. Również z racji święceń zwyczajnymi szafarzami Komunii świętej są: biskup, prezbiter i diakon, do nich więc należy w czasie sprawowania Mszy świętej udzielanie Komunii świętej wiernym świeckim. W ten sposób poprawnie i w pełni może się objawić w Kościele ich służebny urząd oraz wypełnić sakramentalny znak.
155. Oprócz szafarzy zwyczajnych istnieje prawnie ustanowiony akolita, który z ustanowienia jest nadzwyczajnym szafarzem Komunii świętej również poza sprawowaniem Mszy. Ponadto, jeśli przemawiają za tym motywy prawdziwej konieczności, biskup diecezjalny zgodnie z przepisami prawa może do tej posługi wyznaczyć również innego wiernego świeckiego jako szafarza nadzwyczajnego albo jednorazowo (ad actum), albo na czas określony, wykorzystując w tym celu stosowną formułę błogosławieństwa. Jednakże nie jest wymagane, aby owo wyznaczenie miało formę liturgiczną; jeśli jednak ją ma, w żaden sposób nie może się ono upodobnić do obrzędu święceń. W szczególnych i nieprzewidzianych przypadkach na jednorazowe wypełnienie tej funkcji zgody może udzielić kapłan, który przewodniczy celebracji eucharystycznej.
156. Funkcja ta winna być pojmowana zgodnie z jej nazwą, która brzmi "nadzwyczajny szafarz Komunii świętej", nie zaś "specjalny szafarz Komunii świętej" ani "nadzwyczajny szafarz Eucharystii", ani też "specjalny szafarz Eucharystii". Te ostatnie nazwy rozszerzają znaczenie tej funkcji w sposób nieodpowiedni i niewłaściwy.
23 parafie diecezji zielogórsko-gorzowskiej mają nowych nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii. W razie potrzeby będą udzielać Komunii św. podczas niedzielnych Mszy św. i zanosić chorym.
Przed błogosławieństwem nadzwyczajnych szafarzy, w kościele pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze, biskup pomocniczy Paweł Socha zaznaczył, że nadzwyczajny szafarz powinien znać liturgię, ciągle pogłębiać w sobie znajomość Mszy św., ale także być człowiekiem wiary. „Szafarz Eucharystii to człowiek głębokiej wiary, który bardzo kocha Chrystusa i także tej miłości uczy swoich najbliższych. W rodzinie jest przykładem czci dla Najświętszego Sakramentu. Wasze przyklęknięcie przed tabernakulum czy chwila adoracji, gdy przyjdziecie do chorego – wszystkie te rzeczy powinny wskazywać, że jesteś kimś kto nie tylko niesie Pana Jezusa, ale także kimś kto Go cały czas adoruje, wielbi i raduje się, że go niesie do człowieka, który jest głodny Boga” – mówił w homilii.
Gdy tymaczasem Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w Instrukcji Redmeptoris Sacramentum z 2004 r.:
154. Jak już zostało wspomniane, "szafarzem, który może sprawować w osobie Chrystusa sakrament Eucharystii, jest tylko kapłan ważnie wyświęcony". Stąd nazwa "szafarz Eucharystii" odnosi się w sposób właściwy jedynie do kapłana. Również z racji święceń zwyczajnymi szafarzami Komunii świętej są: biskup, prezbiter i diakon, do nich więc należy w czasie sprawowania Mszy świętej udzielanie Komunii świętej wiernym świeckim. W ten sposób poprawnie i w pełni może się objawić w Kościele ich służebny urząd oraz wypełnić sakramentalny znak.
155. Oprócz szafarzy zwyczajnych istnieje prawnie ustanowiony akolita, który z ustanowienia jest nadzwyczajnym szafarzem Komunii świętej również poza sprawowaniem Mszy. Ponadto, jeśli przemawiają za tym motywy prawdziwej konieczności, biskup diecezjalny zgodnie z przepisami prawa może do tej posługi wyznaczyć również innego wiernego świeckiego jako szafarza nadzwyczajnego albo jednorazowo (ad actum), albo na czas określony, wykorzystując w tym celu stosowną formułę błogosławieństwa. Jednakże nie jest wymagane, aby owo wyznaczenie miało formę liturgiczną; jeśli jednak ją ma, w żaden sposób nie może się ono upodobnić do obrzędu święceń. W szczególnych i nieprzewidzianych przypadkach na jednorazowe wypełnienie tej funkcji zgody może udzielić kapłan, który przewodniczy celebracji eucharystycznej.
156. Funkcja ta winna być pojmowana zgodnie z jej nazwą, która brzmi "nadzwyczajny szafarz Komunii świętej", nie zaś "specjalny szafarz Komunii świętej" ani "nadzwyczajny szafarz Eucharystii", ani też "specjalny szafarz Eucharystii". Te ostatnie nazwy rozszerzają znaczenie tej funkcji w sposób nieodpowiedni i niewłaściwy.
