+ Benignus Alojzy Papa
z Łaski Boga i Stolicy Apostolskiej
Arcybiskup Metropolita Tarentu
Boska Eucharystia jest "źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego" (LG 11, por. SC 9), "w niej zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha "(PO 5);
Statut Drogi Neokatechumenalnej, niedawno zatwierdzony przez Stolicę Apostolską potwierdza istotność Eucharystii jako pełni wtajemniczenia chrześcijańskiego (por. Statut DN, art. 13 § 1);
Chcąc zapewnić wzrost dóbr duchowych wiernym powierzonym naszej opiece duszpasterskiej oraz zintegrować celebracje wspólnot neokatechumenalnych z parafialną obrzędowością liturgiczną, na co wyraźnie wskazano w Statucie (por. art. 13 § 2);
ZARZĄDZAMY
co następuje:
Art.1
Miejsce i czas celebracji. Jedność ołtarza.
§ 1.1
Celebracje niedzielnej Eucharystii, które odbywają się po pierwszych Nieszporach z niedzieli, w których uczestniczą małe wspólnoty "Drogi", odbywają się w kościołach i miejscach kultu, w których toczy się zwykle życie małej wspólnoty. Zabrania się celebracji w salach katechetycznych (por. KPK kan. 932 § 1);
§ 1.2
Celebracje te są przygotowywane i prowadzone pod przewodnictwem kapłana wspólnoty "Drogi" (por. Statut art. 13 § 4). Zawsze musi być na nie zapewniony wolny wstęp do otwartego kościoła dla wszystkich wiernych. Dlatego też owe celebracje mogą się odbywać między godz. 20.30 a 22.00, bez możliwości dalszego przedłużania czasu trwania. Kapłan i wszyscy odpowiedzialni za wspólnotę muszą stosować się do zarządzeń proboszcza miejsca.
§ 1.3
Ofiarę Eucharystyczną celebruje się wyłącznie na konsekrowanym lub pobłogosławionym ołtarzu (por. KPK kan. 932 § 2). Zabraniam ustawiania (aby wszyscy obecni siedzieli przy stole) w nawie stołów i ołtarzy. Należy strzec znaku jedności - Ołtarza symbolizującego jedyność Chrystusa, Pośrednika i Zbawcy, i jedności jego Mistycznego Ciała.
§ 1.4
Należy wyraźnie rozróżnić służbę liturgiczną i wiernych podczas celebracji. Prezbiterium przeznaczone jest dla celebrujących lub asystujących kapłanów w strojach liturgicznych oraz diakonów i innych usługujących - w strojach liturgicznych. Miejscem przeznaczonym dla wiernych jest nawa, poza prezbiterium, do którego wierny wstępuje wyłącznie w celu wykonania czynności liturgicznej.
Art. 2
Liturgia Słowa w celebracji Eucharystycznej
§ 2.1
Komentarze (wprowadzenia, wstępy, pouczenia) do Liturgii (por. IGMR 105, 128) wygłaszane w jakimkolwiek momencie Liturgii, w szczególności podczas Liturgii Słowa, winny być "proste, wierne tekstowi, krótkie, starannie przygotowane oraz dostosowane do sposobu, w jaki tekst ma być odczytany"(OLM, 15);
§ 2.2
Wszelkie wygłaszanie świadectw i tak zwane "Echo Słowa" jest dozwolone jedynie podczas odbywających się w ciągu tygodnia, wspólnotowych celebracji Liturgii Słowa (por. Statut, art. 11 § 2)
§ 2.3
W mszalnej Liturgii Słowa po Ewangelii, jedynym sposobem objaśniania Pisma Świętego jest homilia, zarezerwowana kapłanowi przewodniczącemu celebracji. W szczególnych przypadkach może ją wygłosić kapłan koncelebrujący lub diakon (por. KPK Kan. 767 § 1, 772 § 1; Instrukcja Ecclesiae de mysterio z 15.8.1997, art. 3 § 1).
Art. 3
Liturgia Eucharystyczna
§ 3.1
Przygotowanie darów ofiarnych na ołtarzu jest zadaniem diakona, wspomaganego ewentualnie przez akolitów lub ministrantów. Zwykli wierni ze zgromadzenia nie mogą wykonywać tej czynności.
§ 3.2
W celu zapewnienia wiernym bogatszej strawy duchowej dzięki zróżnicowanemu euchologicznie dziedzictwu Kościoła, celebrans musi zwracać uwagę, aby korzystać z różnych Modlitw Eucharystycznych zawartych w Mszale Rzymskim (por. List Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów do Odpowiedzialnych za Drogę Neokatechumenalną, prot. 2520/03/L, z 01.12.2005, n.6);
§ 3.3
Podczas przyjmowania Komunii świętej należy zachowywać normy zawarte w księgach liturgicznych, mając również na uwadze postanowienia Statutu (art. 13 § 3). Kapłan celebrujący spożywa sam Ciało i Krew Pańską, a następnie w asyście diakona czy nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej udziela Komunii świętej pod obiema Postaciami obecnym, którzy (jeśli rozmieszczenie siedzisk na to pozwala) pozostają w pozycji stojącej na swoich miejscach albo udają się do Komunii świętej procesyjnie.
Powierzamy niniejszy dekret do wiernego wykonania wszystkim kapłanom i do posłuszeństwa wszystkim wiernym, ponieważ szlachetna i pokorna celebracja Eucharystyczna stanowi pokarm duchowy dla całego Kościoła naszej archidiecezji.
Dekret wchodzi w życie dnia 25 lutego, w Środę Popielcową Roku Pańskiego 2009.
Prot. VI F.43, N.42
+ Benignus Alojzy Papa OFM Cap.
Arcybiskup Metropolita Tarentu
prał. Józef Montanaro
Kanclerz
Dano w Tarencie, naszej Stolicy Biskupiej, 21 stycznia, we wspomnienie liturgiczne dziewicy i męczennicy św. Agnieszki, Roku Pańskiego 2009, XIX roku Naszego Episkopatu
skan dekretu: str. 1 str. 2
z Łaski Boga i Stolicy Apostolskiej
Arcybiskup Metropolita Tarentu
Boska Eucharystia jest "źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego" (LG 11, por. SC 9), "w niej zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha "(PO 5);
Statut Drogi Neokatechumenalnej, niedawno zatwierdzony przez Stolicę Apostolską potwierdza istotność Eucharystii jako pełni wtajemniczenia chrześcijańskiego (por. Statut DN, art. 13 § 1);
Chcąc zapewnić wzrost dóbr duchowych wiernym powierzonym naszej opiece duszpasterskiej oraz zintegrować celebracje wspólnot neokatechumenalnych z parafialną obrzędowością liturgiczną, na co wyraźnie wskazano w Statucie (por. art. 13 § 2);
ZARZĄDZAMY
co następuje:
Art.1
Miejsce i czas celebracji. Jedność ołtarza.
§ 1.1
Celebracje niedzielnej Eucharystii, które odbywają się po pierwszych Nieszporach z niedzieli, w których uczestniczą małe wspólnoty "Drogi", odbywają się w kościołach i miejscach kultu, w których toczy się zwykle życie małej wspólnoty. Zabrania się celebracji w salach katechetycznych (por. KPK kan. 932 § 1);
§ 1.2
Celebracje te są przygotowywane i prowadzone pod przewodnictwem kapłana wspólnoty "Drogi" (por. Statut art. 13 § 4). Zawsze musi być na nie zapewniony wolny wstęp do otwartego kościoła dla wszystkich wiernych. Dlatego też owe celebracje mogą się odbywać między godz. 20.30 a 22.00, bez możliwości dalszego przedłużania czasu trwania. Kapłan i wszyscy odpowiedzialni za wspólnotę muszą stosować się do zarządzeń proboszcza miejsca.
§ 1.3
Ofiarę Eucharystyczną celebruje się wyłącznie na konsekrowanym lub pobłogosławionym ołtarzu (por. KPK kan. 932 § 2). Zabraniam ustawiania (aby wszyscy obecni siedzieli przy stole) w nawie stołów i ołtarzy. Należy strzec znaku jedności - Ołtarza symbolizującego jedyność Chrystusa, Pośrednika i Zbawcy, i jedności jego Mistycznego Ciała.
§ 1.4
Należy wyraźnie rozróżnić służbę liturgiczną i wiernych podczas celebracji. Prezbiterium przeznaczone jest dla celebrujących lub asystujących kapłanów w strojach liturgicznych oraz diakonów i innych usługujących - w strojach liturgicznych. Miejscem przeznaczonym dla wiernych jest nawa, poza prezbiterium, do którego wierny wstępuje wyłącznie w celu wykonania czynności liturgicznej.
Art. 2
Liturgia Słowa w celebracji Eucharystycznej
§ 2.1
Komentarze (wprowadzenia, wstępy, pouczenia) do Liturgii (por. IGMR 105, 128) wygłaszane w jakimkolwiek momencie Liturgii, w szczególności podczas Liturgii Słowa, winny być "proste, wierne tekstowi, krótkie, starannie przygotowane oraz dostosowane do sposobu, w jaki tekst ma być odczytany"(OLM, 15);
§ 2.2
Wszelkie wygłaszanie świadectw i tak zwane "Echo Słowa" jest dozwolone jedynie podczas odbywających się w ciągu tygodnia, wspólnotowych celebracji Liturgii Słowa (por. Statut, art. 11 § 2)
§ 2.3
W mszalnej Liturgii Słowa po Ewangelii, jedynym sposobem objaśniania Pisma Świętego jest homilia, zarezerwowana kapłanowi przewodniczącemu celebracji. W szczególnych przypadkach może ją wygłosić kapłan koncelebrujący lub diakon (por. KPK Kan. 767 § 1, 772 § 1; Instrukcja Ecclesiae de mysterio z 15.8.1997, art. 3 § 1).
Art. 3
Liturgia Eucharystyczna
§ 3.1
Przygotowanie darów ofiarnych na ołtarzu jest zadaniem diakona, wspomaganego ewentualnie przez akolitów lub ministrantów. Zwykli wierni ze zgromadzenia nie mogą wykonywać tej czynności.
§ 3.2
W celu zapewnienia wiernym bogatszej strawy duchowej dzięki zróżnicowanemu euchologicznie dziedzictwu Kościoła, celebrans musi zwracać uwagę, aby korzystać z różnych Modlitw Eucharystycznych zawartych w Mszale Rzymskim (por. List Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów do Odpowiedzialnych za Drogę Neokatechumenalną, prot. 2520/03/L, z 01.12.2005, n.6);
§ 3.3
Podczas przyjmowania Komunii świętej należy zachowywać normy zawarte w księgach liturgicznych, mając również na uwadze postanowienia Statutu (art. 13 § 3). Kapłan celebrujący spożywa sam Ciało i Krew Pańską, a następnie w asyście diakona czy nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej udziela Komunii świętej pod obiema Postaciami obecnym, którzy (jeśli rozmieszczenie siedzisk na to pozwala) pozostają w pozycji stojącej na swoich miejscach albo udają się do Komunii świętej procesyjnie.
Powierzamy niniejszy dekret do wiernego wykonania wszystkim kapłanom i do posłuszeństwa wszystkim wiernym, ponieważ szlachetna i pokorna celebracja Eucharystyczna stanowi pokarm duchowy dla całego Kościoła naszej archidiecezji.
Dekret wchodzi w życie dnia 25 lutego, w Środę Popielcową Roku Pańskiego 2009.
Prot. VI F.43, N.42
+ Benignus Alojzy Papa OFM Cap.
Arcybiskup Metropolita Tarentu
prał. Józef Montanaro
Kanclerz
Dano w Tarencie, naszej Stolicy Biskupiej, 21 stycznia, we wspomnienie liturgiczne dziewicy i męczennicy św. Agnieszki, Roku Pańskiego 2009, XIX roku Naszego Episkopatu
skan dekretu: str. 1 str. 2
Jak widać Abp Papa za jednym zamachem podważył szereg mitów kolportowanych od lat przez niedouczonych neońskich pseudokatechistów, którzy twierdzą iż mają zgodę na wszelkie wypaczenia liturgiczne z tak zwanym "echem słowa" zamiast kazania na czele. Jedna z byłych uczestniczek Drogi Neokatechumenalnej komentuje to słowami:
Pod koniec mojego bycia we wspólnocie, kiedy po czytaniach dokładnie wiedziałam kto się odezwie i co powie w ramach echa, miałam tego serdecznie dość. Nie miałam ochoty wysłuchiwać czyichś opowieści, co mu się ostatnio przytrafiło, bo Eucharystia się przeciągała, a echo było najczęściej od czapy. Niektórych ekshibicjonistów duchowych, co to w ogóle nie zwracali uwagi na obecność dzieci, opowiadając o swoich aborcjach, onanizmach, depresjach itd. miałam dość. Jak można dziesięc lat w kółko mówić to samo echo??
Miejmy nadzieję, że polscy biskupi również zrobią porządek z neokatechumenatem, który i u nas stwarza takie same problemy, jak wszędzie na świecie.
