My, biskupi zebrani na Soborze Watykańskim Drugim, będąc świadomymi niedoskonałości faktu iż nie żyjemy w ubóstwie, zgodnie z nakazami Ewangelii, zachęceni wzajemnie do tej inicjatywy, w której każdy z nas chciałby zachować dyskrecję, zobowiązujemy się do poniższego:
1. Jeśli chodzi o warunki zamieszkania, aprowizację, środki transportu i wszystko, co dotyczy tychże spraw, będziemy starać się żyć na przeciętnym poziomie, na którym żyją nasi wierni.
2. Wyrzekamy się na zawsze bogactwa i jego przejawów, zwłaszcza w strojach (kosztowne materiały i błyszczące kolory) i insygniach z metali szlachetnych (co powinno w rezultacie być zgodne z Ewangelią)
 |
| Chrystologia Wyzwolenia - zdjęcie z krzyża ubogich |
4. Kiedykolwiek tylko będzie to możliwe, powierzymy materialną i finansową administrację naszą diecezją komisji złożonej z kompetentnych świeckich, świadomych ich apostolskiego zadania, wyjaśniając, że my powinniśmy być bardziej duszpasterzami i apostołani, niż administratorami.
5. Odmawiamy aby adresowano nas w mowie i piśmie tytułami, które oznaczają wspaniałość i władzę (Jego Eminencja, Jego Ekscelencja, Monsignor...). Wolimy, aby zwracano się do nas Ewangelicznym mianem "Ojcze".
6. W stosunkach międzyludzkich będziemy unikać wszystkiego, co mogłoby wyglądać na przyznawanie nam przywilejów, priorytetów, preferencji przynależnych bogactwu i władzy (np. wydawanie wystawnych uczt, przyjmowanie zaproszeń na bankiety, honorowe miejsca podczas obrzędów liturgicznych)
(...)
9. Świadomi wymagań sprawiedliwości i miłości bliźniego oraz ich wzajemnych relacji, bedziemy się starać przekształcać [dotychczas istniejące] dzieła miłosierdzia w ośrodki pomocy społecznej, oparte na miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej, aby pomagać wszystkim ludziom w potrzebie, jako skromni słudzy we właściwych obiektach społecznych.
(...)
źródło
